De welwillenden

'Frères humains, laat me u vertellen hoe het is gegaan.'

Op deze manier richt Max Aue, directeur van een kantfabriek in het noorden van Frankrijk, zich tot de lezers. De Welwillenden is een minutieus verslag van alles wat hij tijdens de oorlog als 'functionaris van de dood' heeft meegemaakt aan het oostfront, in Polen, Hongarije, de Oekraïne, Rusland en Berlijn.

De lezer maakt kennis met schuldigen die ook slachtoffer zijn, slachtoffers die ook schuld dragen, beulen die geen enkel schuldgevoel kennen. Max Aue schrijft om na te gaan 'of hij nog iets kan voelen, of hij nog kan lijden' na alles wat hij, als gezagsgetrouwe onderdaan, in opdracht van zijn land heeft moeten doorstaan.

Tijdens de oorlog klimt Aue op tot de hoogste rangen van de SS. Hij beschrijft enerzijds hoe zijn Einsatzkommando zonder aarzeling hele dorpen uitmoordde, hoe hij ook later een cruciale rol speelde bij de Endlösung der Judenfrage, fileert anderzijds haarfijn het gedrag en de drijfveren van de mensen om hem heen.

Vanwege het feit dat Maximilien Aue uitstekende rapporten schrijft over de situaties die hij aantreft, mag hij toetreden tot de persoonlijke staf van Himmler. Zo raakt hij, na zijn bijdrage te hebben geleverd aan de 'wilde holocaust', rechtstreeks betrokken bij de organisatie van de holocaust in de kampen.

In De Welwillenden worden de gruwelen beschreven vanuit het perspectief van de dader. Dit gezichtspunt, gecombineerd met een duizelingwekkende kennis van details, maakt het boek tot een zeldzaamheid.

Bron: De Arbeiderspers